H 'αραβική' άνοιξη ως μέσο επιβίωσης του δολαρίου

29 Αυγούστου 2013

H 'αραβική' άνοιξη ως μέσο επιβίωσης του δολαρίου

From: Nick Pts 

Η κατάσταση που επικρατεί στην οικονομία των ΗΠΑ είναι γνωστή. Η νομοθετική οροφή του χρέους της χώρας (μια υποχρέωση που απορρέει από το Σύνταγμα της χώρας για να εμποδίσει τη χρεωκοπία της) αυξάνει συνεχώς με την σύμφωνη γνώμη των δύο κομμάτων εξουσίας. Ταυτόχρονα, η FED συνεχίζει να δημιουργεί πλασματικό χρήμα σε μια προσπάθεια των ΗΠΑ να πληθωρίσουν το χρέος τους. Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί είναι το σκίτσο που ακολουθεί.

Παρ' όλα αυτά, το δολάριο από το 2008 και μετά (από την εμφάνιση της κρίσης) ισχυροποιείται συνεχώς  και δείχνει την πρόθεση να συνεχίσει την τάση αυτή.

Όπως ανέφερε ο επικεφαλής της PIMCO σε μια δήλωση του πριν από μερικούς μήνες,

Εάν οι ΗΠΑ δεν διέθεταν την στρατιωτική και πολιτική δύναμη να επιβάλλουν την κατάσταση αυτή, το δολάριο θα είχε καταρρεύσει και τα ομόλογα της χώρας δεν θα άξιζαν τίποτα

Η σχεδιαζόμενη επίθεση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στη Συρία, αποτελεί μια σημαντική εξέλιξη στην σύνθετη αναμέτρηση που διεξάγεται στη Μέση Ανατολή και πρέπει να συνδυαστεί με την παραπάνω προσπάθεια των ΗΠΑ να ελέγχουν το παγκόσμιο ενεργειακό δυναμικό για να επιβιώσουν ως οικονομία και ως κράτος.

Οι εξελίξεις όμως στο μέτωπο της Συρίας αλλά και οι υπόλοιπες διεργασίες στην περιοχή πρέπει να συνδυαστούν επίσης με τις ανατροπές που έγιναν την προηγούμενη πενταετία στη Βόρεια Αφρική, οι οποίες έγιναν γνωστές με το χαρακτηριστικό όνομα 'Αραβική άνοιξη'.

Ένα μέρος των αιτίων που βρίσκονται πίσω από την υποστήριξη που πρόσφερε η Δύση στα ανατρεπτικά κινήματα που εμφανίστηκαν (με όχι και τόσο αυθόρμητο τρόπο), οφείλεται στη νέα στρατηγική της Ρωσίας.

Η Ρωσία, μετά την σταδιακή ανάκαμψη της από την εποχή της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης, προσπαθεί να εδραιωθεί ως ενεργειακή υπερδύναμη. Για να μπορέσει να το επιτύχει αυτό, πρέπει να μπορεί να ελέγχει τις διόδους φυσικού αερίου (κυρίως) και πετρελαίου που τροφοδοτούν την Ευρώπη, η οποία είναι ένας από τους μεγαλύτερους ενεργειακούς καταναλωτές παγκοσμίως (με μεγαλύτερη καταναλώτρια τη Γερμανία).

Μέχρι τώρα κυριαρχεί απόλυτα στο διάδρομο του Βορρά. Έτσι η μάχη της Δύσης μαζί της έχει μεταφερθεί απόλυτα στους διαδρόμους του Νότου.

Για να γίνει περισσότερο κατανοητή η κατάσταση που δημιουργείται πρέπει να τονιστεί ότι

• η Αλγερία, η Αίγυπτος, το Ιράν, η Λιβύη και το Κατάρ είναι μέλη των «Εξαγωγικών Χωρών Φυσικού Αερίου», ενός 'καρτέλ' (παρόμοιου με αυτού του OPEC για το πετρέλαιο), με επικεφαλής τη Ρωσία.
• από τις χώρες αυτές η μόνη που ελέγχεται (με έναν αμφισβητούμενο τρόπο) από τις ΗΠΑ είναι το Κατάρ, επομένως οι ΗΠΑ δεν ασκούν έλεγχο στο εν λόγω καρτέλ και δεν μπορούν να του επιβάλλουν τη χρήση του δολαρίου για τις συναλλαγές του (κατ' αναλογία με τα πετροδόλαρα)
• η αραβική άνοιξη εκφράστηκε κυρίως στις παραπάνω χώρες, εκτός του Κατάρ και του Ιράν (για το οποίο υπάρχουν διαφορετικά σχέδια) και έχει σαν στόχο τη δημιουργία μιας νέας κατάστασης.

Έτσι, οι ΗΠΑ έσπευσαν να υιοθετήσουν τα κινήματα της αραβικής άνοιξης και να τα χαρακτηρίσουν ως τάσεις εκδημοκρατισμού (με τον όρο που χρησιμοποιείται στη Δύση), ενώ οι ενδείξεις για τη συμμετοχή στην προετοιμασία τους είναι πάρα πολλές. Στην προσπάθεια τους αυτή, εντάχθηκαν με προθυμία η Βρετανία, η Γαλλία, η Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ και ενίοτε η Τουρκία.

Η Συρία αποτελεί έναν ακόμη χώρο της σύγκρουσης αυτής για την ανατροπή της προσπάθειας της Ρωσίας, η οποία εξακολουθεί να στέκεται πίσω από το καθεστώς Άσαντ.

Αρκετά πρόσφατα, στα τέλη Ιουλίου, η πλευρά των ΗΠΑ, εκπροσωπούμενη από Σαουδάραβα Αξιωματούχο, πρότεινε στη Ρωσία τη συμμαχία με τον OPEC ή ακόμα και την ένταξη της σε αυτόν. Αυτό θα σήμαινε ότι η Ρωσία μαζί με τον OPEC

θα κάλυπταν σε ημερήσια βάση το 45% της παγκόσμιας ζήτησης πετρελαίου

Η ιδέα αυτή έγινε ευρύτερα γνωστή, και καλύφθηκε πίσω από την ανάγκη ελέγχου των τιμών του πετρελαίου για να αντιμετωπιστεί η ύφεση της παγκόσμιας οικονομίας (!).

Σύμφωνα με ρωσικά μέσα ενημέρωσης (τα οποία πήραν τις πληροφορίες τους από κυβερνητικούς κύκλους) ο Σαουδάραβας Αξιωματούχος προσέφερε προστασία των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων που θα διεξαχθούν στη Ρωσία το 2014, από τυχόν επίθεση Τσετσένων αυτονομιστών (!)

Ως αντάλλαγμα των προαναφερομένων, ζητήθηκε η διακοπή της υποστήριξης της Ρωσίας στο καθεστώς της Συρίας.

Η Ρωσία αρνήθηκε την προσφορά της άλλης πλευράς, δείχνοντας έτσι ότι θα συνεχίσει να επενδύει στο σχέδιο της για τον έλεγχο της ενεργειακής τροφοδοσίας της Ευρώπης.

Αμέσως μετά την άρνηση της, η σύγκρουση στη Συρία πήρε άλλη, πιο έντονη μορφή.